بوم سازگان جزایر، زیستگاه ارزشمند آبسنگهای مرجانی و ماهیان زینتی دریایی

جزایر دارای کارکرد اکولوژیک منحصر به فردی نسبت به اکوسیستم های مشابه خود در خشکی ها هستند. بسته بودن اکوسیستم های خشکی جزایر باعث شده تا در روند تکامل، سیری خاص طی شود. به همین جهت تمامی سطوح اکولوژیک آن نوعی شاخص زیستی محسوب می شوند که بازتاب دهنده تحول و تکامل فرآیندهای اکولوژیک و سیستم های حیات بخش می باشند. از طرفی قرار گرفتن در میان دریا باعث مهیاشدن مناطقی کم عمق در سواحل آنها برای حضور بانک های زیستی همچون آبسنگ های مرجانی، بسترهای علفی، جلبکی، محل زادآوری آبزیان و محیط های پرورشی شده است که از جمله زیستگاه های حساس ساحلی و دریایی محسوب می شوند و بالقوه جاذب طبیعت گران هستند.به طورکلی جزایر ایران را می توان به دو دسته جزایر درون سرزمینی و جزایر دریایی تقسیم کرد. جزایر درون سرزمینی براساس محل قرارگیری آن ها به دو دسته جزایر دریاچه ای (مثل جزیره اشک،کبودان و سایر جزایر دریاچه ارومیه) و جزایر رودخانه ای (مثل جزیره مینو یا آبادان در استان خوزستان ) قابل تفکیک است. اما جزایر دریایی ایران، جزایری هستند که اکثریت آنها در خلیجفارس و دریای عمان قرار دارند. از لحاظ منشأ و پیدایش، این جزایر به سه دسته جزایر مرجانی، دلتایی و رسوبی، و تاقدیسی زاگرسی تقسیم می شوند.در این میان جزایر مرجانی از تجمع پوسته آهکی آب سنگ های مرجان ها بر روی یک بلندی یا صخره زیر آبی به وجود آمده و ارتفاع گرفته اند. مانند جزایر کیش، فارور، فارورگان، هندورابی، خارک، خارکو،شیف، جبرین، ام الگرم، عباسک و جزیره فارسی در جنوب غربی بوشهر. این مناطق به عنوان یکی از مهمترین و در واقع زیستگاه اصلی مجموعهای از آبزیان و به خصوص ماهیان را در بر میگیرد که به عنوان ماهیان زینتی آب شور (دریایی) از ارزشهای بسیاربالایی برخوردار هستند.